ტრადიციული და არატრადიციული სამკურნალო მეთოდები ჯანმრთელობა და მედიცინა

ტრადიციული და არატრადიციული სამკურნალო მეთოდები

     მე-19 საუკუნის მეორე ნახევრიდან დაწყებული, განსაკუთრებით კი მე-20 საუკუნეში, დასავლური მედიცინის განვითარების კვალობაზე დაიწყო დამკვიდრება მიდგომამ, რომ ოფიციალური (ანუ დასავლური) მედიცინა ეს სწორი, მართებული მედიცინაა, ხოლო ძველი და აღმოსავლური მედიცინა ეს ჩამორჩენილი, დრომოჭმული მედიცინაა. ამდენად ამ უკანასკნელის მიმდევრებს ე.წ. “არატრადიციული მედიცინის” წარმომადგენლებად მოიხსენიებენ. რა თქმა უნდა ასეთი დაყოფა მცდარია.
     თუ კარგათ ჩავუკვირდებით, ტრადიციული სამკურნალო მეთოდები არატრადიციული სამკურნალო მეთოდებიდან მოდის. თუ გავიხსენებთ ზემოთ მოყვანილ ისტორიას კოლხი მედეასთან დაკავშირებით, მის დამოკიდებულებას სამკურნალო ბალახებთან, ყველაფერი მოწმობს იმას, რომ თითქოს იმ პერიოდისთვის ტრადიციული, ახლანდელი გადასახედიდან უკვე არატრადიციულად გვევლინება. უკვე შემოსულმა ცივილიზაციამ ტრადიციული მედიცინა წარმოგვიდგინა რთული სინთეზური და კომპოზიციური სამკურნალო პრეპარატების დამამზადებელი ფარმაკოლოგიით და ასევე ძვირად ღირებული სადიაგნოსტიკო სამედიცინო ტექნიკით.
     ტრადიციული და არატრადიციული სამკურნალო მეთოდების ანალიზის დროს არ შეიძლება არ გავიხსენოთ ჰიპოკრატე - მედიცინის მამა, რომელიც თავის პრაქტიკაში ფართოდ იყენებდა ამ გადასახედიდან “არატრადიციულ მეთოდებს”.
     ჰიპოკრატეს წიგნში გაანალიზებულია პრობლემები საცხოვრებელ ადგილთან დაკავშირებით, რომელიც ავადმყოფს ეხება, იმ პერიოდში ეს ტრადიციულ მოვლენად ითვლებოდა. ამ გადასახედიდან კი ეს შეიძლება შევადაროთ ბიოლოკაციის მეთოდს, კერძოდ საცხოვრებელ ბინაში პათოგენური ზონების დადგენას, რომელსაც ამჟამად არატრადიციულ მეთოდებს აკუთვნებენ. ასევე ჰიპოკრატე აღნიშნავს ჰაერისა და წყლის მნიშვნელობას ავადმყოფებზე. დღეს დღეობით ამასაც აქვს შემცვლელი - ე.წ. ”მკვდარი წყლით” მკურნალობა, რომელსაც უკვე არატრადიციული მკურნალობის მეთოდი ჰქვია.
     აღსანიშნავია ჰიპოკრატეს თხზულება: ”ქირურგიის შესახებ,” რომელიც მოგვითხრობს ამბავს ჰიპოკრატეს ორთოპედიული სკამის შესახებ, რასაც იგი ამოვარდნილობის სამკურნალოდ იყენებდა. იმ პერიოდში ეს სკამი ტრადიციულად ითვლებოდა, ამ გადასახედიდან ეხლა გამოგონილი ორთოპედიული სკამი, რომელიც ხერხემლის პრობლემებს ხსნის, არატრადიციულ სამკურნალო მეთოდად უნდა ჩაითვლოს.
     სწორედ ყველაფერი ზემოთ თქმულის გათვალისწინებით სულ უფრო და უფრო ვრწმუნდებით, რომ ტრადიციულ და არატრადიციულ სამკურნალო მეთოდებს ერთი ფესვები აქვს.
     რასაკვირველია, დღევანდელი გადასახედიდან ტრადიციული სამკურნალო მეთოდები, რომელიც ეფუძვნება მხოლოდ ქიმიურ წამლებს, დიამეტრალურად განსხვავდება არატრადიციული სამკურნალო მეთოდებისაგან, რომელებიც მხოლოდ ბუნებრივი საშუალებებით მკურნალობას ცნობს.
     ჩვენ შეგვიძლია შევადაროთ ერთმანეთს თანამედროვე ფარმაკოლოგიური ტექნოლოგიით დამზადებული რაიმე სინთეზური წამლის აბი, რომელიც გამოიყენება რომელიმე დაავადების მოსარჩენად, და ამ დაავადების განსაკურნებელი სამკურნალო ბალახი.
     რასაკვირველია, აბი არის უფრო კომფორტული მისაღები და სწრაფად მოქმედი საშუალება, თუ არ გავითვალისწინებთ იმ გვერდით მოვლენებს, რომლებიც მის გამოყენებას შეუძლია გამოიწვიოს ორგანიზმში.
     ეხლა რა ხდება სამკურნალო ბალახის შემთხვევაში, რომელსაც ნიშნავს ფიტოთერაპევტი მიზან მიმართულად დაავადების განსაკურნავად. იგი შედარებით არაკომფორტულია, ვინაიდან მას მოხარშვა, გარკვეულ პირობებში შენახვა და სხვადასხვა წესებით დამზადება სჭირდება. თან დაავადების მორჩენის პროცესი დროში გახანძლივებულია. სამაგიეროდ იგი უვნებელია და არ აზიანებს სხვა ორგანოებს.
     ჩვენ ვეცადეთ ილუსტრირება გაგვეკეთებინა ტრადიციული და არატარდიციული მეთოდებისა, რამდენად გამოგვივიდა მკითხველისთვის მიგვინდია.

სტატიის ავტორი: მაიკო ლომსაძე, სრული პროფესორი, დოქტორი